Met het hoofd in de wolken
en voeten in de dood
door het leven uitgemolken
slechts water en brood
In het aanschijn der mensheid
verscholen om angst
verliest de persoon zich
omwille van zich
Niet één zag het komen
Allen bleven staan
Het einde der tijden
Nooit meer bestaan
Zo zag ik dees’ morgen
toen ik kwam uit mijn bed
Ik was verlost van mijn zorgen
Geenéén was gered
Nu sta ik hier en lach
een lach van verlangen
de doodsgrijns gespannen
Ik keek omlaag
en ik zag
dat ik lag
met een wond
Veel bloed om mij heen
het geweer langs mijn been
Ik steeg nog iets hoger
en verdween
Het hoofd in de wolken
de voeten in de dood